Κάποτε , στην κορυφή ενός βράχου ανέβηκε ένα σαλιγκάρι. Ένας αετός το βλέπει και ξαφνιάζεται.- Μπα , του λέει , σαλίγκαρε , εσύ πως βρέθηκες εδώ ; Δεν ξέρεις ότι οι υψηλές κορυφές είναι μόνον για τους αετούς ;
Και το σαλιγκάρι γεμάτο κομπασμό και έπαρση απάντησε :
- Ρωτάς πως βρέθηκα εδώ ; Έρποντας , γλείφοντας και με τα κέρατά μου . . .
Πόσες φορές δεν βλέπουμε και στις δικές μας κορυφές κάτι σαλιγκάρια , κάτι ανθρώπους , κλασσικές ανικανότητες , ν`ανεβαίνουν υψηλά , να καταλαμβάνουν υψηλές θέσεις και να προκαλούν με την παρουσία τους τούς παραγκωνισμένους αετούς !
Άνθρωποι μικροί , που έμαθαν να σέρνονται και να γλείφουν , κατέλαβαν κάποια θέση που , οπωσδήποτε , δεν τους ανήκε . Και είναι θλιβερό να βλέπεις ανθρώπους με αετήσιο βλέμμα , με δυνατό μυαλό , με ικανότητες αναμφισβήτητες , με φτερούγες αετού , να κάθονται στο περιθώριο της ζωής , πικραμένοι και απογοητευμένοι .
Αλλά , όταν οι σαλίγκαροι κυβερνούν , τότε οι αετοί πεθαίνουν από μαρασμό και οι κοινωνίες χάνονται και σβήνουν .
πηγή: http://kl-klekk.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου