Καλώς ήλθατε!!

"The original blog of potamoula"

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

Ποιημα - "ΤΑ ΒΑΣΑΝΑ"


Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕΣ'ΤΗ ΖΩΗ ΕΤΟΥΤΗ,
ΑΛΛΟΣ ΣΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ ΜΕ ΤΑ ΠΛΟΥΤΟΙ.

Ο ΦΤΩΧΟΣ ΚΙ Η ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ Ο ΛΑΟΣ ΜΑΣ ΛΕΕΙ
ΚΑΙ Ο ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΑΧΟΡΤΑΓΟΣ ΜΕΡΑ ΝΥΧΤΑ ΚΛΑΙΕΙ.  

Η ΖΩΗ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΚΟΙΤΑ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ,
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΗΝ ΓΝΩΡΙΖΕ ΤΟ ΒΑΣΑΝΟ ΚΑΝΕΝΑΣ.

ΠΑΝΤΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΥΡΩ ΜΑΣ ΑΒΑΣΤΑΧΤΟΣ Ο ΠΟΝΟΣ,
ΜΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ.

ΔΥΣΚΟΛΟ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΑΚΟΜΑ,
ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟ ΓΚΡΙΖΟ ΚΑΙ ΜΑΥΡΟ ΧΡΩΜΑ.

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΜΑΣ ΤΟ ΒΑΣΑΝΟ ΤΟΥ ΕΧΕΙ,
ΜΕ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΝΤΕΧΕΙ.

ΤΙ ΚΡΥΒΕΙ Η ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ Ο ΝΟΙΚΟΚΥΡΗΣ ΞΕΡΕΙ,
ΑΥΤΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΠΩΣ ΠΕΡΝΑ ΑΝ ΠΟΝΑΕΙ ΚΙ ΥΠΟΦΕΡΕΙ.

ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ ΘΕΣΗ,
ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΑ ΕΚΟΨΕ ΣΤΗ ΜΕΣΗ.


ΣΠΑΝΙΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΓΥΡΩ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΓΕΛΑΝΕ
ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΜΑΤΑ ΟΛΟ ΓΙ'ΑΥΤΑ ΜΙΛΑΝΕ.


ΛΕΝΕ ΠΩΣ Η ΜΟΙΡΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Σ'ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΓΡΑΜΜΕΝΗ,
ΑΥΤΗ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟ ΤΙ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ.

ΟΜΩΣ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ
ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΑΠΟ ΜΑΣ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ ΟΡΙΖΕΙ.

ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΝΑ'ΝΑΙ ΑΠ'ΤΑ ΔΥΟ ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΟΙΟ Τ'ΑΛΛΑΖΕΙ,
ΤΟΝ ΠΟΝΟ  ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΣΑΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΟΜΑΖΕΙ?

ΔΥΣΚΟΛΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΜΑ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ
 ΚΑΙ ΤΗ ΝΕΚΡΗ ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ Ν'ΑΝΑΣΤΗΣΕΙ?

ΥΠΟΜΟΝΗ ΣΤΑ ΒΑΣΑΝΑ ΔΙΝΕΙ Η ΥΓΕΙΑ

ΚΑΙ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΡΡΩΣΤΟ ΧΑΡΙΖΕΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ.! 


πηγή: xilimoudia channel

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΑΥΤΟ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ...

Ανώνυμος είπε...

ο θεος φυλαξει..απ'τα βασανα.

Ανώνυμος είπε...

"ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ"
Ἀτέλειωτα εἶναι τὰ βάσανα τοῦ κόσμου. Μιὰ γενικὴ ἀποσύνθεση, οἰκογένειες, μικροί μεγάλοι. Κάθε μέρα ἡ καρδιά μου γίνεται κιμάς. Τὰ περισσότερα σπίτια εἶναι γεμάτα ἀπὸ στενοχώριες, ἀπὸ ἀγωνία, ἀπὸ ἄγχος. Μόνο στὰ σπίτια ποὺ ζοῦν κατὰ Θεὸν εἶναι καλὰ οἱ ἄνθρωποι. Στὰ ἄλλα, διαζύγια, ἄλλοι χρεωκοπημένοι, ἄλλοι ἄρρωστοι, ἄλλοι τρακαρισμένοι, ἄλλοι μὲ ψυχοφάρμακα, μὲ ναρκωτικά!… Λίγο πολὺ ὅλοι, οἱ καημένοι, ἔχουν ἕναν πόνο.
Ἰδίως τώρα, δουλειὲς δὲν ἔχουν, χρέη ἀπὸ ‘δώ, βάσανα ἀπὸ ‘κεῖ, τοὺς τραβοῦν οἱ Τράπεζες, τοὺς βγάζουν ἀπὸ τὰ σπίτια, ἕνα σωρό! Καὶ δὲν εἶναι μιὰ καὶ δυὸ μέρες! Καὶ ἂν ἕνα δυὸ παιδιὰ σὲ μιὰ τέτοια οἰκογένεια εἶναι γερά, ἀρρωσταίνουν ἀπὸ αὐτὴν τὴν κατάσταση. Πολλὲς οἰκογένειες ἀπὸ αὐτὲς μιὰ μέρα νὰ εἶχαν τὸ ἀμέριμνο, τὴν ξενοιασιὰ τῶν μοναχῶν, θὰ εἶχαν τὸ καλύτερο Πάσχα.
Τί δυστυχία ὑπάρχει στὸν κόσμο! Ὅταν κανεὶς πονάη καὶ ἐνδιαφέρεται γιὰ τοὺς ἄλλους καὶ ὄχι γιὰ τὸν ἐαυτό του, τότε ὅλο τὸν κόσμο τὸν βλέπει σὰν σὲ ἀκτινογραφία μὲ τὶς ἀκτίνες τὶς πνευματικές… Πολλὲς φορές, ἐκεῖ ποὺ λέω τὴν εὐχή, βλέπω μικρούτσικα παιδάκια, τὰ καημένα, νὰ περνοῦν μπροστά μου θλιμμένα καὶ νὰ παρακαλοῦν τὸν Θεό. Τὰ βάζουν οἱ μανάδες τους νὰ κάνουν προσευχή, γιατί ἔχουν προβλήματα, δυσκολίες στὴν οἰκογένεια καὶ ζητοῦν βοήθεια ἀπὸ τὸν Θεό. Γυρίζουν τὸ κουμπὶ στὴν ἴδια συχνότητα καὶ ἔτσι ἐπικοινωνοῦμε!
από το βιβλίο: “Μέ πόνο καί ἀγάπη στό σύγχρονο ἄνθρωπο”