ΠΟΙΗΜΑ-Ο ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΜΑΣ ΑΝΘΙΣΕ ΣΑΝ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ ΛΟΥΛΟΥΔΙ
ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΕΓΡΑΨΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙ.

ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΘΑ' ΦΤΙΑΧΝΑ ΑΣΤΕΡΙΑ  ΝΑ ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΟΥΝ,
ΦΕΓΓΑΡΙ ΓΗ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΟ ΜΕ ΣΕΝΑ ΝΑ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ.

ΤΟ ΞΕΡΩ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΜΑ ΟΜΩΣ ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ,
Η ΠΛΑΣΗ ΟΛΗ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ.

ΕΙΣΑΙ ΑΓΓΕΛΟΣ  ΣΤΗ ΓΗ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ,
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΓΩ ΤΙ ΘΑ'ΜΟΥΝΑ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΕΣΕΝΑ.

ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΟΥΝΕ ΣΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΗΛΙΑΧΤΙΔΕΣ,
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ ΥΠΟΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΒΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΙΓΙΔΕΣ.

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΑ ΣΤΟ ΑΠΕΡΙΤΤΟ ΣΟΥ ΚΑΛΟΣ,
ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ.

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΕΣ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΣΟΥ ΠΟΥ ΚΑΙΝΕ,
ΑΝ Σ'ΑΦΗΣΩ ΕΓΩ ΠΟΤΕ "ΜΑΚΙΑ" ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΛΕΝΕ.

ΟΛΑ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΕΣΥ ΓΗ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΕ ΜΟΥ,
ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ ΛΑΜΠΡΟ ΕΣΥ ΠΑΝΣΕΛΗΝΕ ΜΟΥ.

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΔΙΝΩ ΣΤΗ ΖΩΗ ΝΑ ΕΧΩ ΕΣΕΝΑ ΜΟΝΟ,
ΕΙΣΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΕΤΥΧΑ ΤΟ ΔΕΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΝΟ.

Σ'ΑΓΑΠΩ ΟΣΟ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΩ
ΚΑΙ ΤΟ ΓΑΛΑ ΤΟΥ ΠΟΥΛΙΟΥ ΕΓΩ ΘΑ ΣΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΩ.

ΦΥΣΑΕΙ ΑΝΕΜΟΣ ΒΟΡΙΑΣ ΤΟ ΚΡΥΟ ΜΕ ΠΑΓΩΝΕΙ,
Ο ΕΡΩΤΑΣ ΜΟΥ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ.

ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΣΑΙ Η ΠΝΟΗ ΤΟ ΦΩΣ ΜΟΥ Η ΕΛΠΙΔΑ,
ΟΤΑΝ ΣΕ ΑΝΤΙΚΡΥΣΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΛΟ ΕΙΔΑ.

ΔΕΝ ΣΟΥ ΛΕΩ ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ ΟΥΤΕ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ,
ΟΡΚΟ ΠΕΡΝΩ ΣΤΟ ΘΕΟ ΠΩΣ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ.

ΘΥΜΗΣΟΥ ΠΩΣ ΥΠΑΡΧΩ ΕΓΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ,
ΓΙΑΤΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΕΣΥ ΜΟΝΑΧΑ ΘΑ'ΣΑΙ.

ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΛΙΓΟ ΝΑ Σ'ΑΓΓΙΞΕΙ,
ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ ΠΩΣ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ Θ'ΑΝΟΙΞΕΙ.

ΓΙΑ Σ'ΕΝΑ ΓΙΝΟΜΑΙ ΕΓΩ ΦΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ,
ΣΤΟ ΒΟΥΡΚΟ ΠΕΦΤΩ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ.

ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΠΩΣ ΕΙΜΟΥΝΑ Ο ΕΝΑΣ,
ΠΩΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΕΙ ΑΛΛΟΣ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ.


ΕΧΩ ΤΗΝ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΓΩ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ,
ΕΙΝΑΙ ΤΗ ΜΕΡΑ ΗΛΙΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΦΩΣ ΜΟΥ.

ΘΕΛΩ ΤΟΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΧΡΟΝΟ,
ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΣΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ ΕΣΥ ΤΟΝ ΘΡΟΝΟ

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ ΜΑ ΟΥΤΕ ΦΑΝΤΑΣΙΑ,
ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΘΑ ΓΙΝΟΜΟΥΝΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΘΥΣΙΑ.
                            
                              Μακης Τ. Ποταμούλα 2012